.
دنیای من حول محور خودم میچرخه
اگه توی کار خودمو غرق کردم جدای از درگیر کردن ذهن خودم واسه اینه که زندگی بهتری واسه خودم در آینده بسازم
واسه اتفاقات روزمره و برخورد های دیگران تو ذهنم الگوریتم میکشم و پیش بینی میکنم
من دوسش داشتم
من دوسش دارم
اما دنیا بعد از تموم شدنش واسه من تموم نشد
زندگی کردم و میکنم غذا میخورم میخندم کار میکنم حتی سر قرار میرم
بعد از اون کسی رو دوست داشتم؟ مختصر
به اندازه ی اون؟ نه
عاشق کسی شدم؟ نه
تا چند سال پیش اصلا به خودم اجازه نمیدادم که حتی به اندکی هواخوری فکر کنم اوایل بخاطر تعهد درونی بعدها به خاطر تعهد به کسی که هنوز نیومده اما به مرور زمان دیدم اینا همش چرنده
بیشتر قرارهایی که میرم یا اونایی که باهاشون اشنا میشم واسه اینه که آنالیز شون کنم گاهی سر همون جلسه ی اول نمیزارم به بار دوم کشیده بشه و شروع میکنم تک تک رفتارهاشون رو رمزگشایی میکنم. به روش آزار دهنده ای حرکات و افکارشونو تحلیل میکنم و به روشون میارم عملا معنی پنهان حرکات شون رو میکوبم تو صورتشون. بهت زده بهم نگاه میکنن و وقتی در پایان جلسه ی آشنایی بهشون میگم فقط از سر کنجکاوی باهات اومدم بیرون، ازم متنفر میشن
گاهی هم نمیشن چون میدونن که شروع کننده ی بازی من نبودم فقط گذاشتم که تو حریم شخصیم وارد بشن
همیشه گوشه ی ذهنم اینو نگه میدارم که این بهار زندگی منه، باید بترسم از خزانش
همینقدر خود خواه و مزخرف و اعصاب خورد کن مثه یه پیرمرد غرغرو
درباره این سایت