توهمی به نام سندرم سیندرلا

اینجا زود ازدواج میکنن
انتخاب های اشتباه و شتاب زده
هم خانواده هم خود فرد
تو سنی که درک نمیشن ازدواج میکنن که برن یه جای بهتر
خانواده ی مناسب تر
با فردی که از نظر سنی حداقل نزدیک تر باشه
نتیجه هم معلومه
اونایی که حمایت خانواده رو دارن جدا میشن
اونایی که ندارن میسازن و میسوزن و میسوزن
واسه بچه هاشون زندگی میکنن
حداقل این چیزیه که خودشونو باهاش دلداری میدن
وقتی به افسردگی دچار میشن تظاهرات جسمی رو بهانه میکنن مثه سردرد و چیزایی که نمیشه ثابت کرد
توی این جوامع بیماری دو چیزه، درد و تب
وقتی با چند کلمه به وضعیت روانیشون پی میبرم و ازشون میپرسم خانوم اعصابتون چطوره؟ میگه بچه ها اذیت میکنن. میگم بابای بچه ها چی؟ هیچی نمیگن
بچه رو بهانه میکنن و میگن واسه بچه هامون جدا نشدیم اما تو دلشون میدونن که نمیتونستن جدا بشن خانواده واسشون راه برگشت نذاشته
اگه برگردن و جدا بشن، مردم چی میگن تکلیف بقیه ی خواهر برادراشون چی میشه. انگ طلاق
نگاه جامعه به یه مطلقه
خرج زندگی
به فرض دوباره ازدواج کنن. کسی که میاد سراغشون از قبلیه بدتر نباشه بهتر نیست. معمولا خیلی بزرگتر و حتی شاید با فرزند از همسر قبلی
این آینده ی عمده خانوم هاییه که شغل و هنرشون فقط خانه داریه
چون شغل و به تبع اون منبع درامدی ندارن
حالا هرچی هم خوشکل باشن و آشپز باشن. 
زیبایی یه سرمایه ی رو به زواله و ارزش چندانی نداره

عجب سیندرلاهایی